۱ خواجه بیا، خواجه بیا، خواجه دِگَربار بیا دَفْع مَدِه، دَفْع مَدِه، ای مَهِ عَیّار بیا ۲ عاشقِ مَهْجور نِگَر، عالَمِ پُرشور نِگَر تَشنۀ مَخْمور نِگَر، ای شَهِ خَمّار بیا ۳ پایْ تویی، دستْ تویی، هَستیِ هر هستْ تویی بُلبُلِ سَرمَستْ تویی، جانِب گُلزار بیا ۴ گوشْ تویی، دیده تویی، وَزْ همه بُگزیده تویی […]

  ۱ رَسْتَم ازین نَفْس و هَوی، زنده بِلا مُرده بِلا زنده و مُرده وَطَنَم، نیست به جُز فَضْلِ خدا ۲ رَسْتَم ازین بیت و غَزَل، ای شَه و سُلطانِ اَزَل مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلُن مُفْتَعِلُن کُشت مَرا ۳ قافیه و مَغْلَطه را، گو همه سیلاب بِبَر پُوست بُوَد، پوست بُوَد، دَرخورِ مغزِ شُعَرا ۴ ای خَمُشیْ […]

  ۱ تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا؟ تو دیدی هیچ ماهی را که او شُد سیر از این دریا؟ ۲ تو دیدی هیچ نَقشی را که از نَقاّش بُگْریزد؟ تو دیدی هیچ وامِق را که عَذرا خواهد از عَذرا؟ ۳ بُوَد عاشق فِراق‌اَنْدَر چو اسمی خالی از مَعنی ولی […]

  ۱ آمد بُتِ میخانه تا خانه بَرَد ما را بِنْمود بهارِ نو تا تازه کُند ما را ۲ بُگْشاد نشانِ خود بَربَست میانِ خود پُر کرد کَمانِ خود تا راه زَنَد ما را ۳ صد نُکته دَرانَدازَد صد دام و دَغَل سازد صد نَرْدِ عَجَب بازد تا خوش بِخورَد ما را ۴ رو سایه‌ی […]

  ۱ ای خواجه نمی‌بینی این روزِ قیامَت را؟ این یوسُفِ خوبی را این خوش قَد و قامَت را؟ ۲ ای شیخ نمی‌بینی این گوهرِ شیخی را؟ این شَعشَعه‌ی نو را این جاه و جَلالَت را؟ ۳ ای میر نمی‌بینی این مَمْلَکَتِ جان را؟ این روضه‌ی دولت را این تَخت و سَعادَت را؟ ۴ ای […]

  ۱ معشوقه به سامان شُد تا باد چُنین بادا کُفرَش همه ایمان شد تا باد چُنین بادا ۲ مُلْکی که پَریشان شُد از شومیِ شَیطان شد باز آنِ سُلَیمان شد تا باد چُنین بادا ۳ یاری که دِلَم خَستی دَر بر رُخِ ما بَستی غَم‌خواره‌ی یاران شد تا باد چُنین بادا ۴ هم باده […]

  ۱ زِهی باغ زِهی باغ که بِشْکُفت زِ بالا زِهی قَدْر و زِهی بَدْر تَبارَک وَ تَعالی’ ۲ زِهی فَرّ زِهی نور زِهی شَرّ زِهی شور زِهی گوهر مَنْثور زِهی پُشت و تَوَلّا ۳ زِهی مُلْک زِهی مال زِهی قالْ زِهی حال زِهی پَرّ و زِهی بال بر اَفْلاکِ تَجَلّی’ ۴ چو جان سِلّسِله‌ها […]

  ۱ دَردِ ما را در جهان دَرمان مَبادا بی‌شما مرگْ بادا بی‌شما و جان مَبادا بی‌شما ۲ سینه‌هایِ عاشقان جُز از شما روشن مَباد گُلْبُنِ جان‌هایِ ما خندان مَبادا بی‌شما ۳ بِشْنو از ایمان که می‌گوید به آوازِ بلند با دو زُلفِ کافِرَت کایْمان مَبادا بی‌شما ۴ عقلْ سُلطانِ نَهان و آسْمان چون چَتْرِ […]

  ۱ تو مرا جان و جهانی، چه کُنم جان و جهان را؟ تو مرا گنجِ رَوانی، چه کُنم سود و زیان را؟ ۲ نَفَسی یارِ شرابَم، نَفَسی یارِ کَبابَم چو درین دورْ خَرابَم، چه کُنم دورِ زمان را؟ ۳ زِ همه خَلْق رَمیدَم، زِ همه بازرَهیدَم نه نَهانَم نه پدیدم، چه کُنم کَوْن و […]

  ۱ چَمَنی که تا قیامَت گُلِ او به بار بادا صَنَمی که بر جَمَالَش دو جهانْ نِثار بادا ۲ زِ پگاهْ میرِ خوبان به شکار می‌خُرامَد که به تیرِ غَمزهٔ او دلِ ما شکار بادا ۳ به دو چَشمِ من زِ چَشمَش چه پیام‌هاست هر دَم که دو چَشمَم از پیامَش خوش و پُرخُمار […]

  ۱ در میانِ عاشقانْ عاقل مَبا خاصه اَنْدَر عشقِ این لَعْلین قَبا ۲ دور بادا عاقلان از عاشقان دور بادا بویِ گُلْخُن از صَبا ۳ گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست وَرْ دَرآیَد عاشقی صَد مَرحَبا ۴ مَجِلسِ ایثار و عقلِ سَخت گیر؟ صَرفه اَنْدَر عاشقی باشد وَبا ۵ نَنْگ آیَد عشق را از […]

  ۱ من از کجا غَم و شادیِ این جهان زِ کجا من از کجاغَمِ باران و ناودان زِ کجا ۲ چرا به عالَمِ اصلیّ خویش وانَرَوَم؟ دل از کجا و تماشایِ خاکْدان زِ کجا ۳ چو خَر ندارم و خَربَنده نیستم ای جان من از کجا غَمِ پالان و کودْبان زِ کجا ۴ هزارساله […]

  ۱ در هوایَت بی‌قَرارم روز و شب سَر زِ پایَت بَرندارم روز و شب ۲ روز و شب را هَمچو خود مَجنون کُنم روز و شب را کِی گُذارم روز و شب ۳ جان و دل از عاشقان می‌خواستند جان و دل را می‌سِپارم روز و شب ۴ تا نیابم آن چه در مَغزِ […]

  ۱ کارِ همه مُحبّان، هَمچون زَراست امشب جانِ همه حَسودان کور و کَراست امشب ۲ دریایِ حُسنِ ایزد، چون موج می‌خُرامَد خاکِ رَه از قُدومَش، چون عَنْبَراست امشب ۳ دایم خوشیم با وِیْ، امّا به فَضْلِ یَزدان ما دیگریم امشب، او دیگراست امشب ۴ امشب مَخُسب ای دل، می‌ران به سویِ مَنْزِل کان ناظِرِ […]

  ۱ که دید ای عاشقانْ شهری که شهرِ نیکْبَختان‌ست؟ که آن‌جا کَم رَسَد عاشق وَ معشوقِ فراوان‌ست ۲ که تا نازی کنیم آن‌جا و بازاری نَهیم آن‌جا که تا دل‌ها خُنَک گردد، که دل‌ها سَختْ بِریان‌ست ۳ نباشد این چُنین شهری، ولی باری کَم از شهری که در وِیْ عَدل و اِنْصافست و معشوقِ […]

  ۱ آمده‌اَم که تا به خود، گوش‌کَشانْ کَشانَمَت بی‌دل و بی‌خودت کُنم، در دل و جانْ نِشانَمَت ۲ آمده‌اَم بهارِ خوش، پیشِ تو ای درختِ گُل تا که کِنار گیرَمَت؛ خوش خوش و می‌فَشانَمَت ۳ آمده‌اَم که تا تو را، جِلوْه دَهَم دَر این سَرا همچو دُعایِ عاشقان، فوقِ فَلَک رَسانَمَت ۴ آمده‌اَم که […]

  ۱ بیایید بیایید که گُلْزار دَمیده‌ست بیایید بیایید که دِلْدار رَسیده‌ست ۲ بیارید به یک بار همه جان و جهان را به خورشید سِپارید، که خوش تیغْ کَشیده‌ست ۳ بَر آن زِشت بِخَندید، که او ناز نِمایَد بر آن یار بِگریید، که از یار بُریده‌ست ۴ همه شهر بِشورید، چو آوازه دَرافتاد که دیوانه […]

  ۱ بِبَستی چَشمْ یعنی وَقتِ خواب است نه خواب است آن، حَریفان را جواب است ۲ تو می‌دانی که ما چندان نَپاییم وَلیکِن چَشمِ مَستَت را شِتاب است ۳ جَفا می‌کُن، جَفایَت جُمله لُطف است خَطا می‌کُن، خَطایِ تو صَواب است ۴ تو چَشمِ آتشین در خواب می‌کُن که ما را چَشم و دلْ […]